…pamiętasz, że "save" oznaczał zostawienie konsoli włączonej na noc, a nie kliknięcie ikonki dyskietki. A Pegasus? - to absolutna klasyka polskiego dzieciństwa! Ten wpis to ukłon w stronę złotych lat 90., kiedy gry miały 8 albo 16 bitów, a mimo to potrafiły wciągać bardziej niż niejeden dzisiejszy tytuł z RTX-em i dialogami nagrywanymi przez hollywoodzkich aktorów. Ten wpis to nie ściana tekstu, tylko ściana wspomnień  Nie będę się tu za dużo rozpisywał — zamiast tego zapraszam Cię w małą podróż po kartridżowych wspomnieniach. Przewijasz niżej, oglądasz zdjęcia, przypominasz sobie tytuły, które ogrywałeś na wakacjach u kuzyna, albo za które dałeś się pokroić na giełdzie, ryneczku lub bazarku w sobotę o 6 rano. Znasz to uczucie? To dobrze. Znaczy, że jesteśmy z tej samej drużyny. Z perspektywy czasu można powiedzieć, że tamte gry były proste. Że grafika kanciasta, że dźwięk piskliwy, że wszystko wyglądało tak samo. Ale właśnie w tej prostocie tkwiła magia. Grałeś,...

Kiedyś, żeby napisać coś do ludzi w internecie, trzeba było się naprawdę postarać . Rejestrowałeś się na forum, wybierałeś avatar (najczęściej smok albo anime z podpisem „człowiek z przeszłością”) , klikałeś „nowy temat”, pisałeś posta i... czekałeś. Dziś? Odpalasz Discorda, z miejsca rzucasz "XD" albo wrzucasz gifa z psem na kanale #ogólne i idziesz dalej. Pięć minut później nikt już nie pamięta, że tam byłeś. Ale wiesz co? Twój mózg to wszystko zauważa. I nie jest zadowolony.  Mózg lubi porządek. Discord to chaos. Discord to trochę jak impreza u znajomego, gdzie wszyscy gadają naraz, ktoś gra na gitarze, ktoś krzyczy z kuchni, a ty próbujesz z kimś porozmawiać o filozofii. Szansa powodzenia? Niska. Fora internetowe były jak spotkanie w kawiarni – temat założony, konkretni rozmówcy, spokojne tempo. Każdy wypowiadał się na temat. Jeśli ktoś zaczął gadać o pierogach w wątku o Linuxie, moderator mówił: „kolego, tu nie kuchnia, tu komendy bashowe”. Twój mózg to nie przypadkowa...

Któż ze starszych roczników nie zna komunikatora GG, Gadu Gadu, Gadulca?  Pamiętasz ten charakterystyczny dźwięk otrzymywania wiadomości?  Jeśli tak, to znaczy, że masz za sobą solidną dawkę internetowej młodości, godzin spędzonych przed monitorem i niezliczoną ilość rozmów zaczynających się od „hejka :)”. Gadu-Gadu to była nasza społecznościowa mekka, zanim powstały Facebooki, TikToki i inne cuda. Mój pierwszy numer GG pamiętam lepiej niż PESEL. Statusy? To był osobny gatunek literacki. Emotikony? Żółte, szalone i prawdziwie ekspresyjne. Fajnie było odkrywać „zakazane” emotikony typu <sex> czy <rzygi>, czułem się wtedy o poziom wyżej od innych zwykłych użytkowników. Każdy wieczór kończył się na GG – a czasem i zaczynał. Na allegro, numer GG był czasem jedyną formą kontaktu ze sprzedającym! To były czasy! To był Internet!..  zanim zrobił się „social”. Próbowałem wrócić pamięcią, kiedy po raz ostatni korzystałem z GG i za Chiny nie mogłem sobie przypomnieć, nie...

Słyszałeś? A okazuje się, że The Sandbox to jedna z najbardziej rozpoznawalnych platform w przestrzeni wirtualnych światów, opartych na blockchainie.  Choć idea metaversu i NFT stała się w ostatnich latach popularna, The Sandbox wyróżnia się na tle innych dzięki swojej otwartości na twórców, możliwościom monetyzacji oraz wyjątkowej tokenomice. To miejsce, które z jednej strony oferuje przestrzeń dla graczy, a z drugiej – daje twórcom narzędzia do realizacji własnych projektów. Co dokładnie oferuje The Sandbox, jakie możliwości daje wirtualna ekonomia oraz jakie są jego główne różnice w porównaniu z innymi platformami takimi jak zapomniany Second Life? Trochę poruszę te tematy w tym wpisie, no podstawie własnego doświadczenia. Czym właściwie jest The Sandbox? The Sandbox to wirtualny świat, który opiera się na technologii blockchain. Użytkownicy mogą tu grać, kupować, sprzedawać, tworzyć i modyfikować wirtualne przedmioty, nieruchomości, a także zarabiać na swojej twórczości. W...